اومدم به بهونه چندتا عکس یادگاری از ترم دو، ستاره‌ی اینجا رو روشن کنم. عکس بالا رو یه بار که رفته بودم پشت بوم خوابگاه گرفتم. یکی از اون موقع هایی بود که یهو با یه واقعیت یا بینش واضح رو به رو میشی و برای چند لحظه احساس شناور بودن می‌کنی. برای خودم یه سری احساسات درهم پیچیده رو یادآوری می‌کنه که فکر کردن بهشون سخت‌تر از چیزیه که به نظر میاد. فکر کنم کپشن این یکی "درِ پشتی" باشه.
